New Orleans, Zaterdag 9 April 2011.
We paradeerden door de hete, zoet geurende straten en kwamen zo terecht in de Royal Street, met haar mooie huizen en prachtige balkons.
Marda Burton ontving ons met Zuiderse hartelijkheid, en liet ons eerst wat rusten in de koelte van haar sjieke appartement.
We bedienden onszelf -met haar permissie- met al het goeie dat ze in huis had.
De Dixieland muziek op Marda's balkon, zorgde voor stapvoets verkeer in de straat. Alle voorbijgangers bleven staan, omhoogkijkend naar dit zeer aparte schouwspel.
Marda was helemaal in haar nopjes en schoot zo veel fotokes ze maar kon.
Ook de politiemannen in hun patrouille wagen stoorden zich er niet aan, ze bleven zelfs geamuseerd ter plekke even patrouileren.
"We want more!" scandeerden de mensen steeds luider, is het dan nog vreemd te noemen dat we ons hart aan New Orleans hebben verloren?
klik hier voor een diashow
Hallo mannen van de Oak City.
BeantwoordenVerwijderenNow, you know what it means to miss New Orleans en weten jullie ook waarom wij (de Hurricane Brassband uit Maastricht) al 5 keer in New Orleans zijn geweest. Als je hier vertoeft en speelt, wordt je een trede hoger getild! Deze "toevallige" ontmoetingen, zijn hier niet toevallig. De mensen zijn hier gewoon zo, zo merken wij iedere keer opnieuw.
Tot snel en wie weet tot in New Orleans.
Groet,
Hugo
www.hurricanebrassband.nl